–

Eli kulağında, ozan dilinden

Yürekten süzülür, gelir türküler

Dökülsün yeter ki, her bir kelâmı

Sevdalar menbağı, olur türküler

–

Yöre yöre, farklı farklı söylenir

Girer yüreklere, orda eylenir

Sevgi, sevda ile; aşkta boylanır

Çıkmaz yüreklerde, kalır türküler

–

Bazen ağıt olur; yaşatır acı

Bazen yaralara, sürer ilacı

Türkü âşıkların, başının tacı

Gülü gülde arar, bulur türküler

–

Köroğlu dilinde, görklü heybettir

Veysel’in sazında, farklı lezzettir

Namustur, şereftir; töre, izzettir

Kıyametle ancak, ölür türküler

–

Çoban kavalında, inleyen nağme

Kızı, kısrağında; sürmeden döğme

Kutlu rahmet gibi, yürekten yağma

Esrik esrik telde, çalar türküler

–

Alır da götürür, her bir mısrası

Koyar gurbetlere, gösterir yası

Bazen de güldürür, olmaz tasası

Gözlerin içinde, güler türküler

–

Duygular içeri, söylenir özden

Kelâmı kibarca, beslenir sözden

İçli içli çıkar, çalınan sazdan

Hasreti hasrette, böler türküler

–

Kötülük dilemez, güzeldir demi

Umardır sevgiye; çaldığı emi

Onarır duyunca, derin yaremi

İnsana insanlık, diler türküler

–

Erzurum’da bardır, Eğe’de Efe

Halay başı bazen, düşer selefe

Asırlardır uğramadı telefe

Kalplerden kalplere, dolar türküler

–

Dünden geldi yürek yürek bugüne

Çevirdik sözünü, toylu düğüne

Uzattık dalını, ırak Eğin’e

Ötelere miras, salar türküler

*

Celalettin Kurt